Славяньскы языкы
Славяньскы языкы суть ґрупа близкородинных языкôв індоевропской родины. Славяньскыма языками говорять дас 400-500 міліонôв[1] людей головно в Европі і Азії.
| Славяньскы языкы | ||
|---|---|---|
| Говорить ся ним в | Централна і Выходна Европа, Северна Азія, Балканы | |
| Цалково говорцїв | ~400-500 млн. | |
| Языкова родина | Індоевропска
| |
| Языковы коды | ||
| ISO 639-1 | — | |
| ISO 639-2 | sla | |
| ISO 639-3 | – | |
 | ||
Дїлїня
едітоватиСлавяньскы языкы традіційно дїлять на три конарї по ґеоґрафічнôм шырїню:
|
|
|
*даколи ся тримле за діалект
Троякоє дїлїня славяньскых языкôв ся не творить на бісїдны діалекты каждого языка. Приміром, розрыв межи западо- і выходославяньскыма языками є заповненый переходныма словеньско-русиньскыма діалектами. Кайкавскый діалект хорватьского языка є ближчый ід словіньскому як ід літературному хорватьскому языкови.
Хоць славяньскы языкы ся майпôздно оддїлили од общого праязыка, роздїл межи вшелиякыма славяньскыма языками і діалектами є доста великый, жебы обтяжыти комунікацію межи носителями розличных славяньскых языкôв. Удну окремых славяньскых языкôв годна быти невелика варіабілность, як у російскôм, ці намного бôлша, як у словіньскôм.
Історія
едітоватиЗо вшыткых індоевропскых языкôв ід славяньскым суть найближы балтіцькы. Якраз прото векшына научникôв мерькує же в минулости быв даякый балтіцько-славяньскый праязык. На основі фактôв археолоґії і ґлотохронолоґії шацують, же балтіцькый і славяньскый конарї ся розышли дас сперед 3500-3000 рокôв.
До 8-9. стороча славяне ся помалы всїли в Централнôй і Выходнôй Европі ай на Балканах. По приятю славянами хрістіанства браты Кіріл і Мефодій вытворили славяньскоє писмо про переложіня літурґічных текстôв з ґрецького языка. Были дві славяньскых писма: кіріліця і глаголіця. Майдавны всокочены славяньскы тексты суть з 10. стороча. Теперїшнї славяньскы языкы хоснують алфавіты на основі латинікы і кіріліцї. Глаголіця ся хоснує в католицькôм богослужіню в Чорнôй Горї і дакôлькох районах Хорватії.
Общі знакы
едітовати- значна флектівна морфолоґія — векшына славяньскых языкôв має 6 ці 7 падôв
- подїл часослов на завершены і незавершены (лексікалный аспект)
- притомность фематічной палаталізації (знамой як мнягшаня)
- комплікованы єдноченя согласных, утвореных по падїню редукованых (русин. пструг, пол. bezwzględny, рос. встреча)
Славяньскы языкы мають нелем дуже подобну ґраматіку, айбо і вказують таку ж подобность в лексіцї прото же їх послїднїй общій предок екзістовав доста недавно.