Скотарьскоє

Скотарьскоє
	село України Скотарьскоє;
	Ерб
	48°44'13"N, 23°16'1"E
Держава	Україна
Админединка	Воловецкый район, Мукачовськый район, Воловецька селищна громада; • Закарпатьска область
Основан	1948
Первое упоминание	1607
Высота центра	653 метер
Площадь	4,185 Квадратный кілометер
Национальный состав	Русины (Верхо̄винці и Бойкы), Русы и Украйинці
Часова зона	UTC+2
Почтовый индекс	89133

Скота́рьскоє (мад. Kisszolyva) (укр. Скотарське) — село у Мукачовськӯм районови, Закарпатьской области Украйины, на ріці Выча.

Історія

Скотарьскоє — ґідронім, и назву селови дав потӯк — а уж там уже бизӯвно вӯчарі свӯй скӯт пойили.

За советьскыв офіціалныв історіёв перва письменна споминка за село є ид 1607 рокови, а по народным розказам, ци по леґендам, колись дуже давно села, ге такого не было. Туй лишек ґазды из Воловця мали свої зимлі и пасли на них свою худобу. Далеко было гнати худобу, та стройили зимӯвникы, потӯм зимлянкы, хыжі и так стало село.

Из назвов вшытко просто — на первоє никаня. Вӯчарі туй розводили скӯт. Но не треба спішити из выводами: Скотарьскоє — ґідронім, и назву селови дав потӯк — а там ге знаєме вӯчарі свӯй скӯт пойили. И были первопоселенцями у селови.

Документы первый раз фіксувуть назву «Скотарьскоє» (Szkotarszka) у 1607 році.

Мадяры называли Скотарьскоє — Kisszolyva. (Мала Сольва) уразно-словяньскый топонім — ге невидимый пригатарный сто̄вб, туй здавна жили русины, туй наша зимля. Назва то словяньска, айбо мадяры транскрибовали исю назву як хотіли за пару стороч: 1630 р. — маєме Skatarsky. 1645 рӯк — Skotarski. 1773 рӯк — Szkotárszka авадь Skotarska, 1913 рӯк — змадяризована нова назва, Kisszolyva (перенесена из сусіднёго села Свалявкы (у дослӯвному товмачіню — Мала Сольва), зъединеного из Скотарьскым у 1889 р.).

У ХІХ ст. село мало свою символіку — печать из ґербом: медвідь, шчо стойить на задньых лабах, сперед из земли пророставуть хлібні колоскы. Вокруг ґерба містилася мадярьска надпись: "1844. SZKOTARSZKA HELYSEGENEK PECSETJE" («1844. Печать поселеня Скотарьскоє»).

В 1910 р. У Скотарьскому жило 1085 людий, из них 120 были німцями (удсю̄ть така упорядкованӯсть и чӯткӯсть панорамных видӯв на сільскі уличкы́), 80 — мадярами, а 885 чоловік — русинами. Из віров было так: 23 протестанты, 934 греко-католикы и 120 иудеї

Окрем капусты, буль и вӯвса зимля нич не родила. Убиралися у домотканноє цуря, убувалися у чоботы. Легше стало жити в 1872 році, кой таліяни зачали стройити желізницю. Товды жытелі села Скотарьскоє одержали роботу. 1872 року цирьков зачали робити таліяни єдночасно из стройством штрека.

У селови быв бо̄вт. Дако из селян нанимався на роботу ид жидам, якых у селі было не мало и занималися они у основі ґендлярьством. По крутӯв ге уж вулици миже горами стояли хыжі, крыті почорнілыв соломов. Сереґ хыжі велика піч занимала главноє місто, што служила постілёв, тяжкый буковый стӯл, такі же иппен лавиці по̄вздовж стіны… Ґаздовав патріархалный файтовый уклад, якый зачав мінятися пуд вплывом стройкы штрека. Бо таліяни из німцями принесли у звори гӯр зовсі́м инну, до типирь невидану културу......

Реліґія

цирьков у с. Скотарськоє (учинено у 1873-1885 роках, фото 2022.)

Цирьков у Скотарьскому построєна у 1885 році, парафія же была основана у 1640 році, а за цирьков первый раз ся споминать в 1692. Скотарьскоє и Свалявка были зъединены у кӯнци XVIII стороча и село уж мало мадярьску назву Кіш сольва. Сохранилася довідка, шчо у селови у 1773 році была просторна триповерьхова деривляна цирьков ст. Мигаля, яку постройили у 1794 році. Згоріла ися цирьков у 1860 році. У 1872 році, кой стройили тунелі на штрек, таліяни зачали робити камляну цирьков, яка стойить и до ныні. У 1869-1883 роках парохом у с. Скотарьскоє быв Дулишкович Иван.

Ґаздӯвство

Куча сільской рады села Скотарьскоє

У советьскі часы у Скотарьскому находився централный сад колхоза имени «XVI з'їзду КП(б)У», якшй було сотворено веснов 1949 року. Главов колхоза став М. Мысар. Занимали ся розведеням корӯв и овиць. Уращували булі и капусту, сіяли и овес, пшеницю и жыто. Усі роботы робили вручну. У разні рокы колхоз главили: Мысар М., Беца М., Петрус И., Дробок Ю., Глухан М., Ковач В., Райчиниць И. Останнім главов колхоза быв Балан В.

Присілкы

Иванфолово

Зъединено из селом Скотарьскоє

Спомин: 1645: Iwan Falwa, 1699: Ivánfalva

Свалявка

Свалявка — бывшоє село у Украйині, у Закарпатьскӯв области.

Зъединено из селом Скотарьскоє

Спомин: 1561: Szvalyavka, 1629: Szvalyovszka, 1645: Swalouszki alias Uyffalu, Kis Zwalyoka, 1773: Szvaloka, Svaloka, 1808: Szvalovka, Szvalyánka, Swaljawka, 1851: Szvalyóka, 1877: Szvalyovka, Szvalyavka, 1888: Szvalyavka, KisSzolyva.

Обывательство

У селі на 2001 рӯк живе 1362 людий, из них:

Русины и Украйинці — 99,50%

Русы — 0,50%

Туристичны міста

- Цирьков учинена у 1885 році

- желізнична станція

Иппен позирайте

• Скотарьскоє (станція)

Удкликованя

Тоты даны суть часточно або цалком основаны на перекладі статі Скотарське на Украйиньскӯв Вікіпедії (чісло ревізії не было становлене).