Дїєприсловникы
(Напрямленый з Дїєприсловник)
Дїєприсловник[1], дієпричастя[2], удглаголный приглагол[3], ґерундій — часть речи, котра означає додаточноє дїяня коло основного. Соєдиняє признакы часослова тай присловника. Мавут теперішный и минувшый час[3]. Одповідавут на звіданя як?, што роблячи?, што робивши?[1]
Дїєприсловникы творят ся из дїєприложникув; пр. читаючый — читаючи[1].
Приміры[3]:
- теперішный (ґерундій презент): люблячи;
- минувшый (ґерундій перфект): любивши, полюбивши.
Сидор выдїляє дві формы дієприсловника: просту тай складену[2].
Вытвореня
едітоватиПроста форма
едітоватиДієприсловникы теперішнёго часу ся творят при помочи основы часослова и суфіксув -а-чи, -я-чи, -у-чи, -ю-чи, а минулого — -авш-и, -ивш-и, -івш-и, -евш-и, -увш-и: печучи, летячи, поробивши, воспівши, засунувши. Даколи также ся хоснує форма од часослова в імперфекті тай флексії -ши, -вши: збировавши, умерши[2].
Референції
едітовати- ↑ 1,0 1,1 1,2 Гарайда, Іван, 1905-1944. Грамматика руського языка. — PP Povch R.M, 2009.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Сидор, Димитрій, 1955-. Граматика русинського языка : для русино̂в Укра́йины, центральної Європы и Америкы. — Izdanii︠e︡ "Carpathian Rus", 2005.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Керча, Іґорь, 1943-. Русинськый язык. — Унґвар, 1992.