Чіжык
Чіжык або тыж чіж (Carduelis spinus) є малый вид співака з родины вюрковых (Fringillidae).
Таксономія
едітоватиЧіжык быв описаный Карлом Ліннейом в роцї 1758 під назвов Fringilla spinus.</ref> Є то монотіпічный вид.[1]
Опис
едітоватиРосте до 11-12,5 цм,[2][3] роспятя крыл мірять 20-24 цм[2][4] і важыть 10-18 g.[2][5] Є сексуално діморфный. Самцї мають зелено сивый хырбет, жовту гудзіцю, шырокы жовты смугы на інакше чорнім хвостї і крылах, чорный фляк під дзёбаком і чорна тимя. біле піря під дзёбаком і жовткасту грудь. смугованый спід тїла. Дзёбак мають обі поглавя сивый, ногы тмавобуры і очі чорны. Молоды птахы ся подобають саміцям, але суть зафарблены простїше.[3]
Голос
едітоватиВабить сычавым „діееее“. Спів є фрышный, щебетавый, прокладаный силнїшыма куртшыма звуками. Чіжык співать цїлый рік, часто в ґрупах.[3]
Росшырїня
едітоватиГнїздить на россяглій теріторії Европы (особливо пак в їй середнїй і северній части) і ізоловане тыж на теріторії выходной Азії.[6] Часточно є перелїтный, азійскы птахы зимують переважно в Японії і Кітаї, европскы пак в середнїй, южній і западній Европі і северній Африцї.
Гнїздить в шпильковых і менше чіслено і в змішаных лїсах, окремо пак у высшых пологах. В зимі ся тыж часто находить в парках і загородах.
Статус
едітоватиҐлобална популація виду є гадана на 30-70 міліонів екземпларів, европска популація пак на 2,7-15 міліонів парів.[7][8]
Хованя
едітоватиЧіжык є дуже енерґічный птах, шыковно ся рушать і як глядать страву часто вісить долов головов. Окремо пак в осени і в зимі ся часту стримує в малых ґрупах,[9] в котрых панує становлена єрархія.[10] В часї гнїздїня жыє барже скрыто.
Страва
едітоватиПереважно є насїняпожераючій. В осени і в зимі жере особливо насїня листяных стромів, враховано березы або вільхы.[3][11] Лїтать тыж до културной країны, де ся придасть к другым видам вюрковых птахів і вєдно глядають насїня рослин як наприклад пупава.[4][11] В ярї і в лїтї ся в ёго страві обявує переважно насїня шпильковых дерев, окремо пак виду Abies, Picea a Larix.[11][12]. Бігом старостливости о молодята в ёго стравї ступать значіня хробаків.[12]
Гнїздїня
едітоватиЧіжык гнїздить в середоевропскых условіях од марца до юла, а то раз або двараз за рік. Často přitom tvoří malá hejna až o 6 párech.[6] Добрї скрыте горняткове гнїздо з малых конариків, травы, моху будує высоко в конарях шпильковых стромів. Саміця кладе 3-6 білы аж сивасто синїх, буро флякастых, 15,2 x 12,1 мм великых яєць, на якых сама сидить 10-14 днїв. Молодята суть алтріціалны і гнїздо опущають по 15 днях.[12]
Одказы
едітовати
Референції
едітовати- ↑ McCarthy, Eugene M. (2006). Handbook of Avian Hybrids of the World. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-518323-8.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 The Birds of the Western Palearctic. OUP. 1997. ISBN 0-19-854099-X.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Mullarney, K.; Svensson, L.; Zetterström, D; y Grant, P.J. (2003). Guía de Campo de las Aves de España y de Europa. Editorial Omega. ISBN 84-282-1218-X.
- ↑ 4,0 4,1 Schauenberg, P. et al. (1979). Fichero Safari Club (Lúgano). Madrid: S.A.P.E.. ISBN 84-7461-167-9.
- ↑ Hume, Rob (2002). Guía de Campo de las Aves de España y de Europa. Editorial Omega. ISBN 84-282-1317-8.
- ↑ 6,0 6,1 Senar, J.C. y Borrás, A.. "Lúgano en el Atlas de las Aves Reproductoras de España[dead link]".
- ↑ Tucker, G.M. y Heath, M.F. (1994). Birds in Europe: their conservation status (BirdLife Conservation Series nº 3). Cambridge: BirdLife International. ISBN 0-946888-29-9.
- ↑ Cramp, S. y Perrins, C.M. (1994). Handbook of the Birds of Europe, the Middle East and North Africa. The Birds of the Western Palearctic. Vol. IX.. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-857506-8.
- ↑ Copete, J.L. (1990). Observación de un dormidero de Lúganos (Carduelis spinus). 7. Butlletí del Grup Català d'Anellament.
- ↑ Senar, J.C. (1984). "Allofeeding in Eurasian siskin (Carduelis spinus)". Condor (The Cooper Ornithological Society) 86: 213-214.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Pajaricos.es. "Lúgano".
- ↑ 12,0 12,1 12,2 "Carduelis spinus" na terra.es.
Тоты даны суть часточно або цалком основаны на перекладї статї Čížek lesní на чеській Вікіпедії.