Вікіпедія:Статя тыждня/2019/40
Євменій Сабов, *1. октобра 1859, Вербяж – †3. новембра 1934, Севлюш (теперь Виноградово) — русиньскый културный дїятель русиньской орьєнтації, ґрекокатолицькый священик, педаґоґ. Походив з русиньской родины, знамой своїма патріотічныма традіціями. Штудовав на ґімназіях в Ужгородї, Мукачеві, Пряшові і Левочі. Пак закінчів Ужгородьску ґрекокатолицьку багословску семінарію (1877 – 1881). За священика высвяченый року 1885. Спочатку недовгій час служыв в Арданові, дале в роках 1887-98 быв менованый професором «руського» (русиньского) языка і літературы на Ужгородьскій ґімназії. В року 1898, потім як програв бой за захованя русиньского языка на середнїх школах, переселив ся до Севлюша, де аж до своёй смерти служыв священиком грекокатолицькой парафії, а од року 1917 и архідіаконом Уґочі.
Быв єден з першых, котрый декларовав самобытность Русинів од Русів ці Українцїв. Написав популарны учебникы ґраматікы і історії Русинів. Ёго Христоматія была єдиным познанём старой русиньской літературы того часу.