Юрій Чорі

Юрій Чорі (25. марца 1935(19350325.), Зубівка, Чехословакія — 11. апріля 2019, Ужгород, Україна) — русиньскый писатель, етноґраф, фолклоріста, драматурґ, автор пятьтомного русиньского словаря.

Народив ся в родині селянина, быв наймолодшым із шестеро дітей. Одношіня ку літературі мав уже од школьскых років.

Зачав штудовати на Реалній руській ґімназії в Мукачові, кедь школу заперли, доштудовав на середній школі. Далше продовжовав штудовати на Філолоґічній факулті втогдышньой Ужгородьской державной універзіты і ашпірантуру робив на Львівскій універзіті імени Івана Франка. Десяткы років учітельовав. Почінвав у селі Лісковець, де быв рік, потім три рокы учів у селі Станово і понад тридцять років діяв на дакілько середніх школах в Ужгороді.

Зачав публіковати свої творы у 1949-ім році. В році 1954 Юрія Чорі заарештовали. Юрій Чорі быв по одсуджіню посланый на Урал, у лаґрі быв до року 1956, пришов до Ужгорода, де жыв аж до кінця свого жывота.

З його пера вышли десяткы збірок поезій, леґенд, поемів, повістей.

Найвызначнїшы роботы

• ЧОРІ, Юрій (2013-16) Словарь русинського языка, 5 томів. Ужгород: ТОВ “IВA”.
• ЧОРІ, Юрій (2015-17) Фразеолоґізмы русинського языка, 5 томів. Ужгород: TOВ “IВA”.

Жерела и одказы

• Петро Медвідь. Дотовкло русиньске сердце Юрія Чорі
• Сергій Федака. Юрій Чорі розчинився у рідному фольклорі
• Юрій Чорі. Таке не забувається!