Вікіпедія

Пермськый край

субєкт Російської Федерації

Пе́рмськый край, неофіційно — Прика́мьє[1] (рос. Пермский край, Прикамье) — субєкт Російської Федерації, розположенный на востоці європейської часті Росії[2]. Входит в Приволжськый федеральный округ и Уральськый економічный район. Адміністративный центр — варош Пермь. Площадь 160 236 км². Населеня 2 508 352 чол. (2023). В состав края входит Комі-Пермяцькый округ.

Пермськый край
рос. Персмкий край
Ерб {{{име_генитив}}}
образок
образок
Основна інформація
Країна Росія
Адміністратівный центерПермь
Найвекшы містаБерезнікы, Солікамск, Чайковскый
Входить33 раёны, 25 міст
Теріторія і обывательство
Хоснованя1. децембра 2005
Розлога160 236 км²
Обывательство2 508 352
Густота обывательства15,65/км²
Етнічны ґрупыРосіяне, Татары, Комі-пермякі, Башкіры, Удмурты, Українцї
Офіціалны адресы
Вебова сторінкаhttp://www.perm.ru/
Мапа
полога
полога
Мапа

Находится в восточнуй часті Восточно-Європейської рувнины и на западных берегах Середнього и Сїверного Урала, в басейні рікы Камы[2]. Граничит на сївері з Републіков Комі, на востоці з Свердловськов областьов, на юзі з Башкортостаном, на западі з Удмуртійов, на сїверо-западі з Кіровськов областю[3].

Утвореный 1 децембра 2005 года в результаті зкапчаня Пермскої области и Комі-Пермяцького автономного округа[4]. Історично попередником реґіона была Пермська губернія, утворена в 1796 годі, яка в свою очирідь, предходила Пермь Велика.

Адміністративно-територіальноє дїленя: 33 адміністративных района; 25 варошу, из них 14 краєвого и 11 районого значеня; 26 селищ; закрытоє адміністративно-територіальноє образованя Звіздный и Комі-Пермяцькый округ як адміністративно-територіальна єдиница з особым статусом[5].

Фізико-геоґрафічна характеристика

едітовати

Геоґрафія

едітовати
 
Фізична карта Пермського края

Пермськый край находится на восточному крайови Російської рувнины и западному березі Уральськых гор, на стыкови двух частий світа — Європы и Азії, и то 99,8 % площаді края находится в Європі, 0,2 % — в Азії. Максимальна протяжнусть з сївера на юг 645 км, з запада на восток — майжи 420 км. Границі края кривулясті и сут протяжнустю булше 2,2 тыс. км.

Крайні точкы
  • на сївері — 61°39' с. ш., гора Пура-Муніт (1094 м);
  • на юзі — 56°06' с. ш. (около бывшого села Єльник Октябырьського района);
  • на западі — 51°47' в. д., в 1 км уд Высоты 236, на водороздїлі рік Лепью, Пелес, Кажим;
  • на востоці — 59°39' в. д., высочайша вершина хребта Хоза-Тумп, гора Рахт-Сорі-Сяхл.

Часовый пояс

едітовати

Пермськый край находится в часовуй зоні МСК+2. Зміщеня хоснуючого часа удносно UTC складає +5:00.

Клімат

едітовати
 
Зимня дорога в Пермському краї
 
Дорога федерального значеня М-7 в Пермському краї

Пермськый край находится в уміреному кліматичному поясі. В Пермському краї Комі-Пермяцькый округ, районы: Гайнськый, Косинськый, Кочовськый прирунені ид районам Крайнього Сївера.

Зима довга, снїжна. Средня температура януара на сїверо-востоці края −18,5 °C, на юго-западі −15 °C. Мінімальна температура (на сївері края) склала −56 °C[6], лїтом до +42 °C.



Рікы

едітовати

Рікы Пермського края удносятся ид басейнови Камы. В Пермському краї булше 29 тысяч рік общов довжинов булше 90 тысяч кілометрув[7][8].

Дві рікы в Пермському краї удносят ид грубым (довжинов булше 500 км), — вто Кама (1805 км) и її лївый приток Чусова (592 км). 40 рік довжинов уд 100 км. Самі грубі из них:

  • Кама — 1805 км.
  • Чусова — 592 км.
  • Сылва — 493 км.
  • Вишера — 415 км.
  • Колва — 460 км.
  • Яйва — 304 км.
  • Косьва — 283 км.
  • Коса — 267 км.
  • Весляна — 266 км.
  • Иньва — 257 км.
  • Обва — 247 км.

Малі рікы (довжинов май мало чим 100 км) складают домінантну булшусть рік края. Даякі из них сут історичноє значеня, например, ріка Єгошиха, в усті якої быв основаный варош Пермь.

 
Кама — май груба ріка Пермського края
 
Максимовськый камінь на ріці Чусова (1912)

[7][8]

Історія

едітовати

Територія Пермського края была заселена людьми уже в епоху палеоліта (стоянка стрілецької культуры Гарчі 1, стоянки Єльникы II, Ганичата I—II, Пещерный Лог, Заозерья, Сосновка III, Єгоши́ха і 1[9], стоянки Ельники II, Ганичата I—II, Пещерный Лог, Заозерье, Сосновка III, Егоши́ха и др.[10]).

На началі I. и II. тысячолїть южні території совмісного Пермського края попали пуд владу Волжскої Булгарії, а тош — Монголо-татарского іга.

В середині XV стороча на Верхнюй Камі утворилося комі-пермяцькоє средньовічноє Великопермськоє княжество (Чердынськоє княжество), залежноє уд Великого княжества Московского и, годно быти, так само уд Новгородської републікы (до 1472 года). Археологічно княжество занимало територію родановської культуры. В тот самый час в Прикам'ї появилися руські піраты — ушкуйникы, котрі тош стали называтися казаками. Часть казаку в главі з отаманом Єрмаком были направлені промысловцями Строгановыми на покореня Сибірі.

 
Герб Пермської губернії, утверженый Александром II (1856)

Обывательство

едітовати

Кулькость чиляди края по даным Росстата складає 2 508 352[3] чол. (2023). Плотность населеня — 15,65 чол./км² (2023). Варошського населеня — 76,18% 

% (2022). Природный прирост населеня в 2012 годови склав 1570 чоловік[11].

Референції

едітовати
  1. ↑ Новый компаньон. «Прикамье», или Кто отделил Пермь от Урала (по ru). «Новый компаньон». Архівна копія з оріґінала зроблена 2023-05-13. https://web.archive.org/web/20230513161849/https://www.newsko.ru/articles/nk-459107.html. [перевірено 2023-02-22]. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Калуцкова Н. Н., Горячко М. Д. и др. {{{тітул}}} / председ. Ю. С. Осипов и др., отв. ред. С. Л. Кравец Т. 25. П - Пертурбационная функция. — ISBN 978-585270-362-0.
  3. ↑ Назаров, Николай Николаевич. Ч. I. Природная (физическая) география // {{{тітул}}}. — ISBN 5-7944-0562-7.
  4. ↑ Федеральный закон об образовании Пермского края (по ru). Российская газета. Архівна копія з оріґінала зроблена 2020-09-28. https://web.archive.org/web/20200928165157/https://rg.ru/2004/03/26/perm-dok.html. [перевірено 2020-01-28]. 
  5. ↑ Об административно-территориальном устройстве Пермского края (с изменениями на 10 октября 2017 года), Закон Пермской области от 28 февраля 1996 года № 416-67 (по ru). docs.cntd.ru. Архівна копія з оріґінала зроблена 2019-04-12. https://web.archive.org/web/20190412141317/https://docs.cntd.ru/document/910018077. [перевірено 2018-05-16]. 
  6. ↑ Климат Пермского края (по ru). Архівна копія з оріґінала зроблена 2008-06-20. https://web.archive.org/web/20080620014612/http://www.perm.ru/region/geography/klimat/. [перевірено 2007-03-05]. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Пермский региональный сервер | Водные ресурсы (по ru). Архівна копія з оріґінала зроблена 2006-10-02. https://web.archive.org/web/20061002050810/http://www.perm.ru/region/geography/water/. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Энциклопедия Пермской области — Водные ресурсы Пермской области (по ru). Архівна копія з оріґінала зроблена 2008-02-03. https://web.archive.org/web/20080203022803/http://www.perm1.ru/run/Kl9HotDEux.html?scenary=fT4wgks29D&sdo=58gqXYdOKo. [перевірено 2007-12-13]. 
  9. ↑ М. В. Аникович. Пути становления верхнего палеолита Восточной Европы и Горного Алтая (по ru). Архівна копія з оріґінала зроблена 2018-04-17. https://web.archive.org/web/20180417154303/http://www.archaeology.nsc.ru/ru/publish/journal/doc/2007/291/1.pdf. [перевірено 2019-12-03]. 
  10. ↑ Палеолит Пермского края (по ru). Архівна копія з оріґінала зроблена 2015-09-27. https://web.archive.org/web/20150927140625/http://enc.permculture.ru/showObject.do?object=1803977751&idParentObject=1803977813. [перевірено 2015-09-26]. 
  11. ↑ ЧИСЛЕННОСТЬ НАСЕЛЕНИЯ (по ru). Архівна копія з оріґінала зроблена 2013-11-05. https://web.archive.org/web/20131105121858/https://permstat.gks.ru/wps/wcm/connect/rosstat_ts/permstat/resources/a76a2d004c8a5142ab54bb915ce0328a/01.doc. [перевірено 2023-03-03]. 
Обтримане з "https://rue.wikipedia.org/w/index.php?title=Пермськый_край&oldid=149392"