Литературознаня
Литературознаня — наука, котра штудуе красну литературу, ей походжѣня, естетичну природу, функции и закономѣрности историчного розвою.[1]
Конарѣ литературознаня едітовати
Традично выокремлюють основны и помочны конарѣ литературознаня.[2]
- За основны ся поважують:[2]
- теория литературы,
- история литературы,
- литературна критика.
- Помочныма суть:[2]
- библиография,
- текстология,
- литературознавча историография.
Найвецей широко ся поуживать выраз «литературознаня и критика», практикованый многыма журналами як назва едного зоз своих роздѣлох. В том припадѣ ку литературознаню односять лем историю литературы ай теорию литературы. Литературну критику при тому трактують як окремый вид творчой чинности, де переважно ся указуе в значной мѣрѣ субъективный погляд.[2]
История литературознаня едітовати
Зачаткы литературознаня мож видѣти уже в античном свѣтѣ. Зокрема, Платон в трактатѣ Держава роздѣляв литературу на литературны роды. Од того часу до днешности литературознаня перешло довгым и зложеным вывоем и стало ся цѣлов окремов росконаренов науков.[3]
Жерела и одказы едітовати
- Білоус П.: Термінологічний словник. //Білоус П. В.: Вступ до літературознавства: навч. посіб. — Київ: ВЦ «Академія», 2011. — 336 с. — ISBN 978-966-580-367-6 — сс. 316–330. укр.
- Гром'як Р. Т., Ковалів Ю. І., Теремко В. І. (ред.): Літературознавчий словник-довідник. — Київ: ВЦ «Академія», 2007. — 752 с — ISBN 978-966-580-244-0 укр. Сс. 417–418
- Ранчин А. М., Юрченко Т. Г.: Литературоведение // Большая российская энциклопедия. Том 17. Москва, 2010, стр. 638–641 Одчитане: 18.05.2021