Китайськый Новый гуд
Китайськый Новый гуд, в дословному товмачені называт ся Сято весны (кіт. трад. 春節, спр. 春节, пін. chūnjié, русин. транскр. Чуньцзе), з давньых часу йсе сято главноє и самоє довгочасноє в Китайови и в другых державах Восточної Азії. Традиційный Новый гуд присяченый ид зимньому новому місяцьови по довершованю повного місячного цикла, одбытого пусля зимнього сонцестояня (на другый новый місяць пусля 21. децембра). В григоріанському календарьови йсе удповідат одному из дню помежи 21. януара и 21. фебруара.
Міфологія сята едітовати
Согласно давньому міфови, в началі каждого нового года китайці прячут ся уд чудовища, котрого кличут Нянь (по-китайськы 年 (nián) значит «гуд»). Нянь приходит в первый динь Нового года, кыбы пожерати худобу, зерно и другу їду, а даколи и селян, особено дїтей. Кыбы защитити себе, жителі клали їду при вході в поміщеня, напроти дверий, з приходом каждого нового года. Согласно переданям, чим булше буде їды, тым май добрым и уступливым буде звірь, а пусля того як Нянь насытит ся вчиненов для нього їдов, ун булше не нападат на людий и лишат їх в покої.
Єдин раз люди увидїли, што Нянь напудив ся малої дїтины, одїту в челленоє цурє и поняли, што ун боїт ся челленого цвіта. З того часа каждый раз, куй приходит Новый гуд, люди вішают челлені лампы и челлені свиткы на оболокы и дверї своїх хыж и пускают феєрверкы. По повірьови, йсі традиції пужают чудовище и примушуют його обходити поселеня.