Камышівка звычайна (Acrocephalus arundinaceus) є середнї великым видом співака з родины Sylviidae.

Камышівка звычайна
Гнїздо з яйцями
Cuculus canorus canorus + Acrocephalus arundinaceus

Опис едітовати

Найвекшый вид камышівкы в Европі, скоро великости дрозда; доростать до довжкы 17–20 цм, роспятя крыл мірять 24–26 цм а важыть 28–38 ґ. Є невыразно зафарбленый, переважно тмаво бурый із світлишым, жовткасто білым сподом, білым горлом і світлов надочнов смужков. Обі поглавя суть такых самых фарб.

Варує драпавым „кррр“; співом, котрым ся самцї озывають при пролїзаню тростинок або конарїв стромів, творить шрепатова „карра карра кіт кіт“ (посмоть   звукова награвка (файл)).

Росшырїня едітовати

Ареал росшырїня камышівкы звычайной сягать од северозападной Африкы, Портуґалії а Іспанії по северовыходну Кітай, южный Сахалін а северну Японію. Є перелїтна із зимовищами в субсагарьскій Африцї.

В 50. роках 20. стороча дішло у много европскых популацій к выразному пропаду, котрый ся став іщі масівнїшым в 70. роках. К дуже выразным популачным стратам дішло наприклад в Нідерландах, Белґії, Нїмецьку, на Словеньску але і в Чеській републіцї. Затля што лем в Нідерландах іщі в роцї 1950 гнїздило веце як 10 000 парів, о 40 років пізнїше, в роцї 1990, уж менше як 300. Як головны прічіны бывають споминаны одводнёваня мочарїв а евтрофізація вод. Тыж є чутлива на рушіня на гнїздовисках а в дакотрых областях навеце огрожована ловом. В роцї 2004 была европска популація того виду гадана на 1,5–2,9 міліонів парів.

 
Acrocephalus arundinaceus
in Nederlandsche Vogelen
(Dutch Birds), Vol. 2 (1789)

Біотоп едітовати

Гнїздить в густых, высокых, з воды роснучіх тростинках векшый розлогы.

Страва едітовати

Шыковно ходить по тростинках, де глядать страву. Жывить ся головно хробачінов, але і далшыма жывотныма, враховано павуків, слимаків або земноводных; на осїнь тыж зожре ай бобулї.

Гнїздїня едітовати

Поглавно дозрївать в другім календарнім роцї. Шторік гнїздить 1x аж 2x од мая до септембра. Пары бывають моноґамны, у самцїв была зазначена тыж біґамія ці триґамія, што значіть, же можуть загнїздити такой з 2 або 3 саміцями. Глубоке міскове гнїздо спїтане із быля травы сплїтать сама саміця до густой тростинкы над водов. В єдній зношцї є 4-5 зеленкасто білых, тмаво флякастых яєць великых 22,5 x 16,1 мм. Інкубачна доба тырвать 13–15 днїв, на яйцях сидить лем саміця. Молодята гнїздо опущають по 12–14 днях. У моноґамных парів їх кормлять обомі родічі, поліґонны самцї але помагають з кормлїным молодят лем першій саміцї, затля што решта саміць кормлять свої молодята самы. Є частым гостителём зозулї (Cuculus canorus).

У вольній природї ся дожывать обычайно 2,4 років.

Таксономія едітовати

Політіпічный вид з 2 підвидами:

  • A. a. arundinaceus (Linnaeus, 1758) – гнїздить у векшынї Европы, северозападній Африцї а Турції выходно аж по ріку Волґу, Кавказ а Каспіцьке море.
  • A. a. zarudnyi E. J. O. Hartert, 1907 – гнїздить в севернім Іраку а Іранї, а в меджах од Волґы а Каспіцького моря выходно по северозападну Монґолію а южно по Таджікістан а северозападну Кітай.

Референції едітовати

Тоты даны суть часточно або цалком основаны на перекладї статї Rákosník velký на чеській Вікіпедії.