Андрей Сладкович: Роздїлы міджі ревізіями

Вилучено вміст Додано вміст
Igor Kercsa (діскузія | приспівкы)
доповнѣня
Igor Kercsa (діскузія | приспівкы)
оправа хыбы
Рядок 37:
 
== Биография ==
Походив з худобной родины учителя яко 8. дѣтвак зоз 14. Через худобность учив ся перерывчасто и де была можность: в зачаточной школѣ в [[Крупина|Крупинѣ]] (1826–1830), пак в [[Перовчаны|Перовчанох]] (1830–1831, по мадярскы), пак на [[Пиаристы|пиаристичной]] гимназии в [[Крупина|Крупинѣ]] (1831–1832), на евангеличном лицею в Банской Щавници (1939–19401839–1840), де запознав ся з поезиев Коллара и Голлого и сам зачав писати свои первы вершы. При том заробляв собѣ на штудии подомовым учительством. В роках 1939–19401839–1840 учив в заможной родинѣ Пишловых (Pischl), де залюбив ся до своей ученицѣ Марины. В роках 1940–19421840–1842 штудовав [[Теология|теологию]] на евангеличном лицею в [[Прешпурк]]у, де ся спознав з [[Людовит Штур|Людовитом Штуром]] и глубоко ся прояв його народовецкым духом. В той добѣ його вершы первый раз появили ся в публикации в І. рочнику алманаха ''Нѣтра'' (1842).<ref name=Otto>Ottův slovník naučný.</ref> Ту ся спознав и зоз русскыма штудентами, котры му пак подаровали цѣлого [[Александр Пушкин|Пушкина]].<ref name=SME>Životopis Andreja Sládkoviča.</ref> В роках 1843–1844 штудовав [[Теология|теологию]] на универзитѣ в [[Галле (Сас-Ангалт)|Галле]], а тымчасом Марину Пишлову оддали за едного богатого цукраря. В роках 1844–1845 на память о той любости написав лиричну поему ''Марина''. За тым в роках 1845–1846 слѣдовала його друга лирично-епична поема ''Дьетван'' (Легинь з Дьетвы). По штудиях еще пару рокы пробывав домашным учительом, аж в року 1847 быв высвяченый на священика, достав фару в [[Грохоть|Грохотѣ]] и оженив ся з Антониев Юлиев Сековичовов,<ref name=SME/> з котров пак мали девятеро дѣтей. В року 1856 быв пересунутый до [[Радвань (Банска Быстриця)|Радвани над Гроном]], де служив до конця живота.
 
== Жерела и одказы ==