Ярослав Качмарчык: Роздїлы міджі ревізіями

Ярослав Качмарчік ся народив в селї Бинчарёва, ёго нянё быв знамым [[священик]]ом і русиньскым дїятелём, реверенд [[Теофіл Качмарчік]]. Молодый Ярослав вїдїв оод вітця приклад. На ёго желаня штудовав на Львівскій універзітї, де здобыв докторат філозофії.

В часї [[Перша світова война|першой світовой войны]] служыв Качмарчік в ракусько-угорьскім войску. По скінчіню войны хотїв Качмарчік вывжыти роспад Ракусько-Угорьска і вырішыти о політічній долї Лемків. В резултатї того зорґанизовав Качмарчік і дакілько далшых дїятелїв (передовшыткым [[ґрекокатолицька церьков|ґрекокатолицькых]] священиків, [[учітель|учітелїв]], [[правник]]ів, і [[рольник]]ів) політічныхполітічный рух в [[Карпаты|Карпатах]]. Выслїдком было дня [[5. децембра]] [[1918]] проголошіня незалежности [[Русиньска народна републіка Лемків|Лемко-русиньской републікы]] у [[Флоринка|Флоринцї]].

Тогды быв Качмарчік на чолї Русиньской рады в своїм роднім селї Бинчарёва. Як много Лемків своёй добы, почув силну културну близкость до [[Росіяне|Росіян]] тай обгаёвалобгаёвав споїня з Росіов. Взглядом на то, же Качмарчік быв [[антікомунізм|антікомуніста]] і в тім часї не было споїня з Росіов можливе, підпоровав зато споїня з [[Чеськословеньско|Чеськословеньском]] яляк провізорне рішіня до той добы, як скінчіть Російска обчаньскадомова война в Росії вітязством білоґвардейцїв.